Judit Polgar jeszcze raz. Podczas transmisji meczu tenisa ziemnego (nie pamiętam kto grał) komentator przytoczył historyjkę, jak to Serena Williams (będąc u szczytu kariery) ze względu na swoją olbrzymią przewagę nad resztą kobiet ogłosiła, że zamierza grać w turniejach męskich. Próby perswazji podobno nie odniosły skutku więc zorganizowano jej próbny mecz ze średniej klasy tenisistą niemieckim. Po rozegraniu tego meczu Serena więcej tematu nie podejmowała. Judit Polgar po przejściu do szachów męskich radziła sobie doskonale. W poszczególnych partiach ogrywała nawet byłych Mistrzów Świata. Podczas pamiętnego meczu Rosja kontra reszta świata, ograła samego Garriego Kasparowa. Była to wyjątkowa sytuacja, gdy zawodniczka będąca rankingowym nr 1 na świecie, pokonała zawodnika z najwyższym rankingiem w tej samej dyscyplinie sportowej. Tak przechodzi się do historii. Poniżej wspomniana partia.

13 sierpnia 2014 Judit Polgar, na łamach NY Times ogłosiła koniec swojej profesjonalnej kariery szachowej. Odejście od profesjonalnych szachów obwieściła podczas Olimpiady Szachowej w Tromso, gdzie grając w drużynie męskiej, wywalczyła wraz z kolegami srebrny medal.

Przypomina mi to pożegnanie z szachami Garriego Kasparowa. Mniej więcej w podobnym wieku, oboje ostatnią swoją partię przegrali. W momencie zakończenia kariery, od wielu lat zajmowali 1-sze miejsca na listach rankingowych. W obu przypadkach wydawało się, że ich hegemonia powoli się kończy. Kasparow miał na horyzoncie walkę z Magnusem Carlsenem, z kolei Polgar miała przed sobą widmo konfrontacji z Hou Yifan. Myślę jednak, że o ile Carlsen byłby dla Garriego poważnym wyzwaniem o tyle Hou Yifan do klasy Judit Polgar brakuje jeszcze sporo. Wielcy mistrzowie wiedzą kiedy odejść i wiedzą, że nie wolno wracać.

Wielu uważa, że Kasparow był największym szachistą w dotychczasowej historii tej dyscypliny. Można z tym twierdzeniem polemizować, chociażby przypominając Roberta Fishera. W przypadku Judit Polgar sytuacja jest oczywista. Była najlepsza i niepowtarzalna. Nie prędko inna szachistka zbliży się do jej poziomu sportowego, osiągnięć i klasy.

Olimpiada w Tromso będzie kojarzyła mi się w pierwszej kolejności z Judit Polgar, a dokładnie z jej odejściem z zawodowych szachów. W wolnym czasie napiszę kilka zdań o tej wyjątkowej szachistce.

Nasze reprezentacje wypadły przeciętnie, za wyjątkiem indywidualnego występu Jana Krzysztofa Dudy, o którego świetnym wyniku (8.5/11) już pisałem. Radosław Wojtaszek uzyskał 5/9, Grzegorz Gajewski 5/9, Mateusz Bartel 5/8, Bartosz Soćko 5/7. Kobiety zajęły 7-me miejsce drużynowo, a Marta Bartel zdobyła srebrny medal na 4-tej szachownicy.

Chińczycy wywalczyli złoty medal w wyjątkowym stylu. Przegrali tylko jedną partię (!), resztę wygrywając lub remisując. Tylko Peter Leko był w stanie pokonać chińskiego szachistę. Leko zdobył też srebrny medal na pierwszej szachownicy i srebrny razem z drużyną Węgier. Brązowy medal zdobyła drużyna Indii. Przed olimpiadą nie stawiałbym na takie podium. W sekcji kobiecej podział medali nie był zaskakujący: Rosja, Chiny, Ukraina.

Słabo, jak na Mistrza Świata wypadł Magnus Carlsen. Mistrzyni Świata Hou Yifan zagrała dobrze, lecz nie rewelacyjnie. Na 5-tej szachownicy złoty medal wywalczył arcymistrz z USA – Samuel Shankland uzyskując 9/10, w tym wygraną z Judit Polgar.

W sekcji open, żaden z najwyżej notowanych pod względem średniego rankingu zawodników krajów nie zajął medalowej pozycji. Były to: Rosja – 2777, Ukraina – 2722, Francja – 2718. Z kolei w sekcji kobiet 3 najsilniejsze rankingowo drużyny podzieliły medale między sobą. Były to: Chiny – 2549, Rosja – 2520, Ukraina – 2510. To w końcu rankingi grają czy nie grają ?

Z nieobecnych zawodników, najbardziej brakowało mi Alexa Moroziewicza i Viswanathana Ananda. W ostatniej rundzie, 67 letni reprezentant Seszeli doznał ataku serca podczas partii. Zmarł w szpitalu. Na szachownicy obok grał jego syn. Smutny akcent na koniec.

Jan Krzysztof Duda rozegrał fantastyczny turniej. Przed ostatnią rundą uzyskał wynik 8.5/10 zajmując drugą pozycję na desce 3. Niestety w ostatniej rundzie przypadło mu zagrać z zajmującym pierwszą pozycję Yu Yangyi z Chin. O fenomenalnym występie reprezentacji Chin jeszcze napiszę, tymczasem prezentuję wspomnianą partię z rundy 11, uzupełnioną o moje odczucia (śledziłem na żywo). Mimo przegranej i utraty medalowej pozycji wielkie gratulacje dla naszego szachisty.

Medale sekcji męskiej (open) i kobiecej, oraz wynik Polski.

Medale indywidualne sekcji męskiej/open.

Medale indywidualne sekcji kobiecej.