Dzisiaj zakończyła 77 edycja superturnieju w Wijk aan Zee. Turniej był bardzo interesujący, sporo ekscytujących partii, mało szybkich remisów, no i udział Radosława Wojtaszka. Świetnie wystartował najstarszy uczestnik turnieju – Wasyl Iwanczuk. W trakcie turnieju jednak zwolnił tempo i ostatecznie zakończył turniej z wynikiem 7.5/13 i zyskiem 16 pkt elo. Mistrz świata wystartował słabo – 1/3, jednak po serii 6 zwycięstw pod rząd objął prowadzeni i nie oddał go do końca. Tegoroczna obsada była bardzo silna, także za sprawą dwóch młodych wilków, błyskawicznie wspinających się po drabince elo. Wesly So i Anish Giri w zasadzie ocierają się już o magiczną barierę 2800 pkt elo.

W szachach zaczyna dominować młodzież ?

Baadur Jobava – bardzo słaby turniej. Loek Van Wely – na oczekiwanym poziomie, przywilej gry w Wijk aan Zee spowodował, że od lat grywa on ze ścisłą światową czołówką, chociaż siłą gry odpadł z niej już ładnych kilka lat temu. Ivan Saric – wygrać turniej B to nie to co samo co grać w turnieju A. Hou Yifan – z najlepszymi nie jest jeszcze gotowa grać z dobrym rezultatem, może nigdy nie będzie. Levon Aronian – bardzo słaby turniej, spora strata rankingowa. Radosław Wojtaszek – przeciętny występ, jednak okraszony dwoma wartościowymi zwycięstwami. Teimour Radjabov – cudowne dziecko z Baku nie pójdzie już raczej w ślady Kasparowa. Fabiano Caruana – jak na niego: słabo. Vasyl Iwanczuk – świetny występ wspaniałego erudyty szachowego. Ding Liren – bardzo dobry turniej. Wesly So – wspaniała passa podtrzymana, przy okazji wyrasta na gracza nr 1 w USA. Anish Giri – live rating 2796 mówi wszystko. MVL – jak zawsze fantastyczne, nietuzinkowe szachy, poparte imponującym przygotowaniem debiutowym. Magnus Carlsen – jest Mistrzem Świata.

W turnieju B (challengers section) zdecydowanym faworytem był czeski nr 1 – David Nawara. Nie zawiódł uzyskując 10/13 – bez porażki. Wystarczyło na 2-gie miejsce. Rewelacją okazał się 15 letni Chińczyk Wei Yi, który uzyskał 10.5/13 i to on zagra za rok z najlepszymi. Również bez porażki grał Amerykanin Samuel Shankland co dało mu wynik 9/13 i 3-cie miejsce.

Turniej w szachy klasyczne był moim zdaniem mniej interesujący niż rapid i blitz. Kramnik, Anand i Giri zremisowali po 4 partie i wygrali po jednej. Nakamura jedną wygrał, jedną przegrał i 3 zremisował. Adams zaliczył 3 porażki, jeden remis i jedną wygraną. Była to chyba najciekawsza partia tego krótkiego turnieju (przeciwnikiem był Caruana). Ten ostatni zaliczył nieudany występ: 4 remisy i 1 porażka. Bardzo fajnie komentowali Nigel Short w swoim angielsko-angielskim, Daniel King – niemiecko-angielskim i gościnnie via Skype Piter Svidler – rosyjsko-angielskim. Dla mnie trochę niezrozumiale mówił oczywiście Anglik ;-).

Tabela końcowa:

W turnieju zastosowano punktację piłkarską: 3 pkt za wygraną, 1pkt za remis i 0 pkt za porażkę. Nie było też szybkich remisów ze względu za przyjęcie w regulaminie tzw. Sophia Rules.

8 grudnia rozegrano turniej „sześciu wspaniałych” w blitza. Grano każdy z każdym po 2 partie, co dało razem 10 rund. Punktacja: wygrana – 3 pkt, remis 1 pkt. Do 8 rundy wydawało się, że o zwycięstwo walczą Nakamura z Girim. Rundy 9 i 10 były jednak krytyczne dla końcowej klasyfikacji. Michael Adams ograł obydwoma kolorami Giriego a Kramnik zremisował jedną partię z Nakamurą i drugą wygrał. Anand z Caruaną grali już tylko o to, kto nie będzie ostatni. Tabela końcowa:

Zawodnicy wybierali numery startowe do głównego turnieju właśnie w kolejności zależnej od miejsca w blitzu. Pierwszy więc wybierał numer startowy Adams – wybrał 3, Nakamura wybrał nr 2 a Kramnik nr 1. Było to o tyle ważne, że numery 1 – 3 zapewniają 3 partie białymi, numery 4 – 6 tylko 2 partie białymi. Na tym poziomie gry ma to pewne znaczenie.

W dniach 6 i 7 grudnia rozegrano Open w szachy szybkie – systemem szwajcarskim. Była to nie lada gratka dla uczestników gdyż w openie grała cała szóstka: Caruana, Anand, Kramnik, Giri, Anand i Nakamura. W pierwszych rundach gwiazdy zagrały z przeciwnikami z zakresu elo 1500 – 1975. Jak to w szwajcarze z każdą rundą siła ich przeciwników rosła, jednak uzyskanie po pierwszym dniu 5/5 nie powinno SuperGM sprawić problemu.

W czwartej rundzie małe potknięcie zaliczyli Adams i Anand, pierwszy zremisował z GM Vakhidovem a Ananda zatrzymał nasz IM Jacek Stopa.

Siłą rzeczy od 6-tej rundy SuperGM zaczęli się spotykać ze sobą na pierwszych deskach. W tej rundzie Nakamura zremisował z GM Sadlerem a Giri pokonał Kramnika. W 7-mej rundzie Giri zremisował z Caruaną, Anand z Sadlerem a Nakamura pokonał Adamsa. W 8-mej rundzie na pierwszej desce zmierzyli się więc liderujący (wspólnie z Caruaną) Nakamura i Giri. Zwycięsko z ten konfrontacji wyszedł Naka. W 9-tej rundzie na pierwszej dece zagrali Caruana i Nakamura, którzy jako jedyni uzyskali do tej pory wynik 7.5/8. Partia była bardzo wyrównana do momentu gdy, będąc w krytycznym niedoczasie, Caruana popełnił decydujący o wyniku błąd. Ananad ograł Howela a Giri Adamsa. Kramnik swoją partię zremisował. Przed ostatnią rundą na pierwszym miejscu znajdował się więc Nakamura z dorobkiem 8.5/9. Na pierwszej desce o zwycięstwo w turnieju zagrał z Anandem (8/9) i wygrał partię, a zarazem cały turniej. Soje partie wygrali też Adams i Giri, Kramnik i Caruana swoje zremisowali.

Ostatecznie z „szóstki wspaniałych” pięciu zajęło czołowe miejsca z dorobkiem minimum 8 pkt. Adams wywalczył 7.5 pkt, za to jego rodak Nigel Short – 8 pkt (bez porażki). Zwycięstwo Nakamury nie jest niespodzianką, jest to szachista znany ze znakomitej gry w partiach szybkich. Fantastycznie wystartowali zawodnicy nieco już starsi jak Anand, Short czy Adams. Drugie miejsce zajął Anish Giri z dorobkiem 8.5 pkt. Zawodnicy którzy uzyskali 8 pkt: Caruana, Anand, Kramnik, Short, Lenderman, Hansen, Naroditsky, Pert, Greenfeld, Williams. Najlepiej z Polaków wypali Jacek Stopa i Adam Bukojemski, obaj ukończyli turniej z wynikiem 7/9.

Kiedy : 6-14.12.2014
Gdzie : London Chess Center
Kto : Caruana, Anand, Nakamura, Kramnik, Giri, Adams

Strona turnieju:

http://www.londonchessclassic.com/

Zdjęcia z Wikipedii